Wprowadzenie pracy dyplomowej

5/5 - (5 głosów)

Niniejsza praca ma na celu wyjaśnienie, czym jest motywacja i jakie jest jej znaczenie w funkcjonowaniu nowoczesnej firmy. Każda koncepcja motywacji jest opisana w pracy w dwojaki sposób: jako teoria motywacji w naukach psychologicznych oraz jako metoda, którą można wykorzystać w motywowaniu pracowników.

Na polskim rynku jest wiele firm. Różnią się one nie tylko wielkością, ale także kulturą organizacyjną i podejściem do pracowników. Kiedy nasz kraj otworzył się na rynek zachodni, w szybkim tempie zaczęły się rozwijać firmy z kapitałem zagranicznym. Oprócz kapitału wniosły one do naszej gospodarki nowoczesne metody zarządzania zasobami ludzkimi.

Należy pamiętać, że w czasach komunizmu królowała maksyma „czy stoisz, czy leżysz, i tak powinieneś dostać swoją pensję”. W nowej rzeczywistości trzeba było zmienić nie tylko system, ale i sposób podejścia do pracy. Nowe firmy na polskim rynku – czy to państwowe, czy prywatne – musiały stać się rentowne w nowych warunkach. Aby to osiągnąć, musiały mieć pracowników, którzy byli nie tylko wykształceni, ale także potrafili odnaleźć się w nowej rzeczywistości i mieli motywację do pracy. Pojawiły się nowe sposoby wynagradzania i nagradzania najlepszych, najbardziej wydajnych. To oczywiście pociągnęło za sobą wiele niebezpieczeństw. Wiele firm wykorzystuje teraz pracowników do granic możliwości.

Motywacja do pracy jest czasem tylko pustym sloganem, a zamiast wysłuchać uwag pracownika, wypowiada się zdanie: „Jak ci się nie podoba, to do widzenia, mamy 100 innych na twoje miejsce”. W sieci hipermarketów istnieje patologia w traktowaniu ludzi, gdzie dział kadr zajmuje się tylko rotacją pracowników, karami dyscyplinarnymi i tuszowaniem ilości godzin nocnych i nadgodzin. Nie ma tu mowy o motywacji. Wszystko odbywa się na zasadzie „pay-as-you-go”, nie ma żadnej komunikacji między szeregowym pracownikiem a dyrektorem (oczywiście poza krytyką ze strony tego ostatniego).

W dzisiejszych czasach zewsząd słyszy się o recesji w gospodarce, cięciach budżetowych, bezrobociu. W takim świecie – pełnym pesymizmu – konieczne jest podejście do każdego pracownika jak do człowieka, biorąc pod uwagę jego indywidualizm, szanując go, ale jednocześnie oczekując od niego tego samego.

W czasach komunizmu słowa potrzeba stabilności czy obawa o miejsce pracy nie istniały. Większość ludzi z poprzedniego, powojennego pokolenia pracowała w zakładach pracy przez 20-30 lat, często na tym samym stanowisku, z tym samym kierownikiem i z tymi samymi współpracownikami. Dziś czasy się zmieniły. Jednym z wyjątków jest spisywanie umów o pracę na czas nieokreślony. Wiele osób martwi się o „jutro”, nie wiedząc, jak długo ich firma będzie funkcjonować. Dla takich osób ważna jest motywacja, nie w postaci samochodu, ale zapewnienia miejsca pracy i coachingu.

Nie ma jednego sposobu na motywację, nie ma jednego właściwego podejścia do pracownika. Wiele rzeczy dotyczących motywacji opiera się na intuicji i zdrowym rozsądku w wyborze ścieżki motywacyjnej dla pracowników. Ważne jest jednak, by zrozumieć, że bez motywacji żaden pracownik nie będzie w pełni produktywny. Nawet jeśli będzie tzw. „dobrym pracownikiem”, warto zadać sobie pytanie: „co by było, gdybym mógł go jeszcze bardziej wzmocnić, odpowiednio go motywując?”.

Decyzje w zarządzaniu strategicznym

5/5 - (5 głosów)

Podejmowanie decyzji w zarządzaniu strategicznym  wymaga od menadżerów rozważanie różnych możliwości. Są one związane z przyszłymi wydarzeniami, które trudno przewidzieć.

Formułując i wdrażając strategię należy uwzględnić ryzyko działania, które jest reakcją na zmiany wewnętrzne i zmiany otoczenia, w tym zwłaszcza zmiany w zachowaniach innych podmiotów. Takie strategie są zorientowane na wybrane wartości, przyjmujące postać misji, wizji i celów strategicznych, związanych z danym podmiotem i jego usytuowaniem w otoczeniu.

Ryzyko w zarządzaniu strategicznym pozwala określić fundament prowadzenia przedsiębiorstwa, jego tożsamość, nadaje kierunek rozwoju, pozwala ciągle pozycjonować przedsiębiorstwo na tle otoczenia, identyfikuje czynniki przetrwania i sukcesu, stanowi podstawę osiągania i utrzymywania prosperity[1].

W zarządzaniu strategicznym strateg działa w warunkach częściowej ignorancji (musi zaakceptować określony poziom niewiedzy lub wiedzy), zwłaszcza jeśli chodzi o otoczenie, a ryzyko na wiele twarzy. Historyczne ocenianie otoczenia przez prognozowanie i planowanie długookresowe, następnie sądzenie, że integracja rozwoju wnętrza przedsiębiorstwa z rozwojem jego otoczenia może zakończyć się na planowaniu strategicznym obecnie nie wystarcza. Okazało się, że w burzliwym otoczeniu na planie nie można skończyć – i tak narodziło się podejście holistyczne: zarządzanie strategiczne jako część prowadzenia (uprawiania) strategii, któremu na każdym kroku towarzyszy niepewność i ryzyko.

Decyzje w zarządzaniu strategicznym są kluczowe dla sukcesu organizacji, ponieważ wpływają na długoterminowe cele i kierunek rozwoju firmy. Decyzje te dotyczą zwykle czterech głównych obszarów: strategii biznesowej, struktury organizacyjnej, zarządzania zasobami ludzkimi oraz alokacji zasobów finansowych.

  1. Strategia biznesowa: Decyzje strategiczne w tym obszarze obejmują określenie celów i misji firmy, wybór segmentów rynku, w których firma chce działać, oraz określenie strategii konkurencyjnej. W tym obszarze podejmowane są decyzje dotyczące dywersyfikacji działalności, ekspansji rynkowej, zmiany modelu biznesowego oraz inwestycji w badania i rozwój.
  2. Struktura organizacyjna: Decyzje strategiczne dotyczące struktury organizacyjnej obejmują wybór formy organizacyjnej, np. hierarchicznej, macierzowej, funkcjonalnej lub zespołowej. Decyzje te mają wpływ na sposób zarządzania i koordynacji pracowników, a także na przepływ informacji i decyzji w organizacji.
  3. Zarządzanie zasobami ludzkimi: Decyzje strategiczne w tym obszarze dotyczą kwestii takich jak rekrutacja, szkolenia, motywacja i wynagradzanie pracowników. Decyzje te mają wpływ na jakość pracy, zaangażowanie pracowników i ich zdolność do realizacji celów organizacji.
  4. Alokacja zasobów finansowych: Decyzje strategiczne w tym obszarze obejmują wybór sposobu finansowania działalności, alokację budżetu i decyzje inwestycyjne. Decyzje te mają wpływ na zdolność organizacji do realizacji swoich celów, a także na jej stabilność finansową.

Wszystkie te obszary są ze sobą powiązane i wpływają na siebie nawzajem. Ważne jest, aby decyzje w każdym z tych obszarów były spójne i zgodne ze strategią całej organizacji. Warto także pamiętać, że decyzje strategiczne powinny być podejmowane na podstawie analizy sytuacji rynkowej i wewnętrznych zasobów organizacji, a także na podstawie przewidywań co do przyszłych zmian i trendów.


[1] M. Romanowska, Zarządzanie strategiczne firmą, CIM, Warszawa 1995, s.46

Wady i zalety rekrutacji wewnętrznej

5/5 - (4 głosów)

„Kandydatów pozyskuje się z wewnętrznego i zewnętrznego rynku pracy. Decydują o tym warunki w jakich znajduje się organizacja (poziom kompetencji pracowników, sytuacja ekonomiczna), pozwalające realizować określoną strategię. Wpływa na to również sytuacja na rynku pracy (np. niedostateczna liczba osób o pożądanych kwalifikacjach).

Pozyskiwanie kandydatów z wewnętrznego rynku pracy, czyli z własnej organizacji, jest zadaniem łatwiejszym, mniej kosztownym oraz uzasadnionym społecznie. […] Przy rekrutacji wewnętrznej kandydaci dowiaduję się o wolnych miejscach dzięki prowadzonej akcji informacyjnej w zakładzie pracy (ogłoszenia, gazeta zakładowa, Internet we własnym zakładzie, bezpośrednie kontakty z kierownictwem.)[…].

Badania prowadzone w przemyśle brytyjskim dowodzą, że większość tamtejszych firm preferuje rekrutację wewnętrzną. Przywiązuje się tam wagę do stałego informowania pracowników o możliwościach zmiany pracy, hołdując dewizie: „jeśli kogoś potrzebujesz- spójrz najpierw na swoich. Czy twoi pracownicy, członkowie twojej grupy nie są bardziej oddani swojej organizacji?” (Human Resource Strategies, 1992, s. 95).

Niezaprzeczalne korzyści wynikające z naboru wewnętrznego to znajomość organizacji, jej problemów i kultury, wzrost motywacji na skutek otrzymanego wyróżnienia, a także niższy koszt rekrutacji. W takim przypadku nie ponosi się kosztów związanych z procedurą rekrutacji, tj. anonsami prasowymi, przeglądem dokumentów i pogłębionymi badaniami kandydatów (w tym usługami firm doradztwa personalnego). W zamian ponosi się daleko niższe i społecznie uzasadnione koszty związane z podniesieniem kwalifikacji i umiejętności niezbędnych o podjęcia nowej pracy.

Rekrutacja wewnętrzna ma także wady. Udowodniono mianowicie, że wprowadzenie rywalizacji o wolne miejsca prowadzi do obniżenia poziomu motywacji zawiedzionych. Ponadto wśród wad tak prowadzonej rekrutacji wymienia się niekorzystny dla rozwoju firmy konformizm pracowniczy, nie gwarantujący pożądanych zachowań innowacyjnych. Ta okoliczność sprawia, że poszukuje się nowych pracowników z nowymi ideami. Tak właśnie było w 1990 r. W General Motors, kiedy zaczęto poszukiwać kandydatów na zewnątrz dla zapewnienia dopływu tzw. świeżej krwi (Human Resource Strategies, 1992).”[1]

Prezentowane zalety i wady powinny być bardzo szczegółowo analizowane przez kadrę kierowniczą organizacji, jeszcze przed podjęciem decyzji na temat źródeł rekrutacji.


[1] Z. Janowska:” Zarządzanie zasobami ludzkimi”. Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne. Warszawa 2002. s. 68-69.

 

Kontrola a kontroling we współczesnych warunkach gospodarowania

5/5 - (7 głosów)

Kontrola stanowi niezbędny etap cyklu działania zorganizowanego oraz jedną z funkcji zarządzania. Kontrola definiowana jest jako systematyczne sprawdzanie i ocenianie celów marketingowych i polityki przedsiębiorstwa w tym zakresie oraz metod realizacji celów. Spełnia ona zatem w przedsiębiorstwie trzy istotne funkcje. Pozwala przede wszystkim na diagnozę podjętych działań, monitorowanie przebiegu ich realizacji, a na podstawie dostarczanych przez kontrolę informacji również na prognozowanie zjawisk rynkowych.

Wypracowane do lat dziewięćdziesiątych XX wieku metody kontroli marketingu nie zapewniają jednak pełnej informacji niezbędnej do podejmowania decyzji strategicznych a często nawet operacyjnych. Główną przyczyną tego stanu rzeczy jest rozdrobnienie instrumentów kontroli oraz brak odgórnego narzędzia koordynującego przepływ danych pomiędzy obszarami planowania i kontroli w przedsiębiorstwie.

Taką nadrzędną funkcję spełnia natomiast kontroling, czyli szczególny system koordynacji określonych działań w sferze zarządzania, przede wszystkim w zakresie planowania i kontroli oraz gromadzenia i przetwarzania informacji

na przeszłość Kontrola Kontroling Orientacja na przyszłość
stwierdza błędy koordynuje
wnioskuje naprawienie błędów nadzoruje
szuka winnych doradza
wnioskuje pokrycie szkód pomaga metodycznie
wnioskuje nałożenie kary wnioskuje rozwiązania
wnioskuje zmiany personalne proponuje środki zaradcze
wnioskuje zmiany organizacyjne inspiruje, przestrzega, wskazuje na obce doświadczenia.

Do najczęściej pojawiających się w literaturze kryteriów podziału kontrolingu należą przede wszystkim kryterium czasu i zakresu.

Według K. Wierzbickiego, ze względu na horyzont czasowy działalności, której dotyczy kontroling możemy dokonać jego podziału na kontroling strategiczny i operatywny (operacyjny). Głównym zadaniem kontrolingu strategicznego jest pomoc kierownictwu przedsiębiorstwa w realizacji zamierzeń długookresowych. Kontroling obejmuje węższy zakres czasowy i jest ukierunkowany głównie na osiągnięcie bieżących celów, mających wpływ na kształtowanie się zyskowności przedsiębiorstwa. Dlatego też stosuje się tutaj głównie rachunkowe metody badania przedsiębiorstwa, a nacisk kładziony jest przede wszystkim na analizy ilościowe, nie jakościowe. Biorąc pod uwagę zakres kontrolingu wyróżnia się kontroling kompleksowy i funkcjonalny. Kontroling kompleksowy obejmuje koordynację planowania i kontroli oraz tworzenie rachunku ekonomicznego w skali całego przedsiębiorstwa. Natomiast kontroling funkcjonalny dotyczy spełniania konkretnych funkcji przedsiębiorstwa, w tym między innymi zaopatrzenia, produkcji, ochrony środowiska.[1]

Kontroling funkcjonalny obejmuje również kontroling marketingowy, chociaż ta klasyfikacja zawiera pewne uproszczenia. Marketing można rozumieć zarówno jako pojedynczą funkcję pełnioną w przedsiębiorstwie (podejście klasyczne), jak i jako orientację całej organizacji (ujęcie współczesne). Dlatego należy przyjąć, że kontroling marketingowy może być zarówno strategiczny (kompleksowy – dotyczący zarządzania całym przedsiębiorstwem zorientowanym na marketing), jak i operacyjny (skupiający się na realizacji funkcji marketingowej).


[1] I. Penc – Pietrzak, Strategiczne zarządzanie marketingiem, Key Text, Warszawa 1999, s. 232.

Przygotowanie zawodowe młodocianych

5/5 - (2 głosów)

Oprócz wszystkich wyżej wymienionych aktywnych programów rynku pracy, za aktywny program rynku pracy należy także uznać „Przygotowanie zawodowe młodocianych”. Program ten jest jednak odrębnie analizowany przez autorów zajmujących się publikacjami o bezrobociu w stosunku do pozostałych aktywnych programów rynku pracy. Należy zaznaczyć, że aktywna polityka rynku pracy to polityka prozatrudnieniowa, a do takiej można zaliczyć „Przygotowanie zawodowe młodocianych”.

Przygotowanie zawodowe młodocianych – podstawą zorganizowania praktyki zawodowej jest umowa zawarta między szkołą a zakładem pracy, który powołuje opiekuna (kierownika) praktyki zawodowej. Młodociani pracownicy zatrudnieni na podstawie umowy o pracę w okresie nauki zawodu otrzymują wynagrodzenie ustalone w stosunku procentowym do przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w poprzednim kwartale.

Stosunek procentowy tego wynagrodzenia wynosi:

  • w I roku nauki – nie mniej niż 4%;
  • w II roku nauki – nie mniej niż 5%;
  • w III roku nauki – nie mniej niż 6%.

Refundacji ze środków Funduszu Pracy podlegają najniższe stawki wynagrodzeń (4%, 5%, 6%) i należne od nich składki na ubezpieczenie społeczne. Zakład pracy, ubiegając się o refundację wynagrodzeń z Funduszu Pracy, winien złożyć wniosek do urzędu pracy wraz z kserokopią listy płac wypłacanych świadczeń[1].

Do aktywnych programów pracy, finansowanych ze środków Funduszu Pracy, zalicza się także „Specjalne programy przeciwdziałania bezrobociu”.


[1] Wejście i powrót na rynek pracy, Informator dla bezrobotnych, wyd. Krajowy Urząd Pracy, Warszawa 1999 r.