Menedżer

5/5 - (1 głosów)

Menedżer powinien określić treść, formę i strukturę przekazu, a następnie wybrać kanały, za pomocą których przekaz ten będzie przesłany do docelowej publiczności. Może wybierać między osobowymi i nieosobowymi kanałami przekazu. Kanały osobowe obejmują wszelkie narzędzia pozwalające zindywidualizować kontakt i nawiązać bezpośrednią komunikację. Z kolei kanały nieosobowe obejmują wszystkie media, które przekazują informacje nie kontaktując się bezpośrednio z publicznością.

Istnieje pięć podstawowych narzędzi komunikacji, które bywają określane mianem communication-mix lub promotion-mix. Wszystkie oddziałują na obecnych i potencjalnych klientów w sposób systematyczny i zaplanowany, dostarczając im informacji, argumentów skłaniających do dokonania zakupu, obietnic i zachęt. Celem tego oddziaływania jest skłonienie konsumentów do kupowania oferowanych produktów oraz wyrobienie przychylnej opinii o przedsiębiorstwach, które je wytwarzają.

Człowiek kompetentny to osoba: zdolna, uprawniona do działania, mająca kwalifikacje do wypowiadania sądów i ocen, odpowiedzialna. Generalnie – człowiek kompetentny to osoba biegła w umiejętnościach, czyli w wykonywaniu swej pracy, potrafiąca przełożyć posiadane umiejętności i wiedzę na skuteczne działanie.

W wieku informatyki najcenniejsza staje się „wiedza zgromadzona w głowach pracowników”, a kapitał finansowy traci na znaczeniu na rzecz kapitału ludzkiego, na rynku zaś dominują przedsiębiorstwa o wysokim stopniu zintelektualizowania. Pracownicy są więc dla przedsiębiorstwa najważniejsi, a efektywne kierowanie nimi podstawą sukcesu. Stąd też nowocześnie zarządzane przedsiębiorstwa starają się inwestować w zasoby ludzkie, dobierać właściwych pracowników, pobudzać ich do dobrej pracy i stałego podnoszenia kwalifikacji oraz sprzyjać tworzeniu się zespołów, przywiązanych do przedsiębiorstwa, poczuwających się do odpowiedzialności za jego stan i rozwój.

Rosnąca ranga zasobów ludzkich powoduje, że w każdej organizacji na plan pierwszy wysuwa się racjonalne nimi gospodarowanie, wykorzystywanie potencjału ich wiedzy i kwalifikacji, lojalności i motywacji oraz łamanie barier, które utrudniają to wykorzystanie dla celów efektywnościowych danej organizacji.

Badania wykazują, że sytuacja pracy zawsze silniej wpływa na osobowość pracownika niż osobowość na pracę. Dlatego też dobre zachowanie człowieka w pracy wymaga, aby miał on w niej możliwość przejawiania własnej inicjatywy, intelektu i niezależnej oceny – możliwość kierowania własną pracą.36

Rola, jaką odgrywają ludzie we współczesnych organizacjach jest decydująca. Powszechnie przyznaje się, że „czynnik ludzki” jest materią, która umożliwia funkcjonowanie organizacji jako sprawnej całości. Menedżer zajmujący się zarządzaniem ludźmi musi na swoim podstawowym szczeblu działania podejmować trafne i akceptowane decyzje – czyli decyzje efektywne, a jednocześnie poprzez swoją wyspecjalizowaną działalność przyczyniać się do tego, aby decyzje trafne w innych obszarach działania firmy były w pełni akceptowane przez ich wykonawców.37 Należy pamiętać, że pracownicy to najcenniejszy zasób przedsiębiorstwa i powinny być tu kultywowane takie zasady jak:

● poszanowanie godności pracowników,

● swobodna wymiana informacji,

● odpowiedzialność,

● rozwijanie inicjatywy pracowniczej w granicach usprawiedliwionego ryzyka,

● stymulowanie indywidualnych zdolności,

● zapewnienie wynagrodzenia i rozwoju na podstawie obiektywnych kryteriów.38

36 Józef Penc „Kreatywne kierowanie – organizacja i kierownik jutra, rozwiązywanie problemów kadrowych, zachowania w organizacji, trudne sytuacje w kierowaniu”, Agencja Wydawnicza PLACET, Warszawa 2000r., s. 25.

37 Marek Adamiec, Barbara Kożusznik „Zarządzanie zasobami ludzkimi – aktor – kreator – inspirator”, Wydawnictwo AKADE, Katowice 2000r., s. 16, 17.

38 Lidia Zbiegień-Maciąg „Marketing personalny czyli jak zarządzać pracownikami w firmie”, Wydawnictwo Business Press, Warszawa 1996r., s. 12.

Skuteczny menedżer

5/5 - (3 głosów)

Bycie skutecznym menedżerem związane jest z dystansem wobec podwładnych i z samotnością. Z doświadczeń wielu osób pracujących na tym stanowisku wynika, że najbardziej szanowani są ci menedżerowie, którzy posiadają umiejętność bycia sprawiedliwym wobec swoich pracowników oraz potrafią inspirować i nauczać. Aby być dobrym menedżerem należy umieć nie tylko dobrze gospodarować zasobami firmy, ale także własnymi, osobistymi zasobami, aby można było umieć maksymalnie wykorzystać własne zdolności, wiedzę i doświadczenie, gdyż tylko w ten sposób można harmonijnie realizować własne cele i cele organizacji oraz żyć w harmonii z innymi ludźmi.

W czasach, gdy nasze organizacje stoją przed koniecznością sprostania tak ogromnej konkurencji, spełnienia tak wielu złożonych wymagań i ciągłego przystosowywania się do zmian, nie wystarcza już model zarządzania jedynie przez określanie celów, wydawanie poleceń i kontrolowanie; w tych czasach musi się przyjąć model zarządzania przede wszystkim przez stwarzanie pracownikom nowych, fascynujących wizji, przez inspirowanie specjalistów, dzielenie się informacją i rozpowszechnienie idei przywództwa.

Jak pisze Warren Bennis, do kluczowych umiejętności społecznych przywódców należą:

● umiejętność zaakceptowania ludzi takimi, jacy są, nie osądzania ich, lecz rozumienia;

● umiejętność bazowania na tym, co dzieje się w danej chwili, bez ciągłego odwoływania się do przeszłości i rozpatrywania błędów;

● umiejętność traktowania najbliższych pracowników z taką samą atencją i uwagą, jaką obdarzamy klientów i obcych, oraz umiejętność ciągłego uczenia się od nich;

● umiejętność ufania innym;

● umiejętność obywania się bez stałej aprobaty, poklasku i potakiwania ze strony podwładnych i otoczenia.1

Dobrzy kierownicy to osoby, które, panując nad swoimi emocjami są w stanie uporać się ze zmianami w firmie. Dobry menedżer to ten, który: dostarcza swoim podwładnym poczucia siły, a nie poczucia niemocy wynikającego z przekonania, że są oni pionkami w jego ręku; sprawia, że podwładni czują się odpowiedzialni za własne zachowania; wykorzystuje władzę, aby wzbudzić zaufanie podwładnych do siebie. Trzeba przyznać, że strach (groźba kary) jest środkiem silnie motywującym pracowników, jednakże na dłuższą metę wzbudza nieufność i prowadzi do spadku motywacji do pracy. Efektywni menedżerowie potrafią tworzyć skuteczne sekwencje działań opierając się na wewnętrznych cechach, definiowanych jako stałe, ukryte dyspozycje wpływające na zachowanie oraz umiejętnie posługiwać się właściwymi cechami w odpowiednim momencie.

Psychologiczne właściwości, które sprzyjają sukcesowi w roli menedżera to: asertywność, motywacja, twórczość, krytycyzm, ekstrawersja oraz brak zniekształceń patologicznych.

1 Marek Adamiec, Barbara Kożusznik „Zarządzanie zasobami ludzkimi – aktor – kreator – inspirator”, Wydawnictwo AKADE, Katowice 2000r., s. 195, 196.

Istota analizy finansowej

5/5 - (2 głosów)

Analiza finansowa to proces badania informacji finansowych przedsiębiorstwa w celu zrozumienia jego sytuacji finansowej, wydajności i przyszłych perspektyw. Istotą analizy finansowej jest dokładne zbadanie raportów finansowych przedsiębiorstwa, takich jak bilans, rachunek zysków i strat oraz przepływy pieniężne. Celem analizy finansowej jest określenie aktualnej sytuacji finansowej przedsiębiorstwa, identyfikacja trendów finansowych, planowanie przyszłych działań oraz porównywanie wyników z innymi firmami w branży.

Analiza finansowa opiera się na różnych narzędziach, takich jak analiza wskaźnikowa, analiza trendów, analiza przepływów pieniężnych, analiza wskaźników rentowności i skuteczności, analiza kosztów i wiele innych. Wszystkie te metody pozwalają na dokładne zbadanie różnych aspektów działalności przedsiębiorstwa i określenie jego wydajności finansowej.

Istota analizy finansowej polega na tym, że pozwala ona przedsiębiorstwu na dokładne zbadanie swoich finansów, co pozwala na podejmowanie bardziej świadomych decyzji biznesowych. Analiza finansowa pozwala na identyfikację mocnych i słabych stron przedsiębiorstwa oraz na zidentyfikowanie możliwych zagrożeń i szans. Dzięki analizie finansowej przedsiębiorstwo może podejmować odpowiednie decyzje finansowe, takie jak inwestycje w rozwój, restrukturyzację lub inwestycje w nowe technologie.

Analiza finansowa przedsiębiorstwa ma duże znaczenie w zarządzaniu organizacjami gospodarczymi. Jest ona instrumentem służącym do poznania rzeczywistości gospodarczej(przebiegu i rezultatów procesów gospodarczych). Analiza jest metodą poznania złożonych obiektów i zjawisk przez ich podział na elementy proste i zbadanie powiązań między tymi elementami, szczególnie zależności przyczynowo-skutkowych. Przedsiębiorstwo jest obszarem nie zidentyfikowanym, a wiedza o nim płynąca z innych dyscyplin naukowych pozwala jedynie na ustalenie wstępnych hipotez, co do rodzaju związków zachodzących między tymi zjawiskami. Dopiero analiza ekonomiczna pozwala na badanie tych związków, określenie kierunków zmian i wykorzystanie tej wiedzy w praktyce.[1]

Pojęcie analiza obejmuje system różnorodnych metod badania naukowego, które polegają na rozłożeniu badanego przedmiotu lub zjawiska na części składowe w celu wykrycia składników albo logicznej abstrakcji niezbędnej do pełnego poznania całości i sformułowania odpowiedniej decyzji.[2]

Analiza ekonomiczna wykorzystywana jest w procesie zarządzania przedsiębiorstwem do rozszerzenia i utrwalenia racjonalnych warunków i sposobów działania oraz do ograniczenia i likwidacji niegospodarności i marnotrawstwa.

W ujęciu naukowym, teoretycznym analiza ekonomiczna zajmuje się wyszukiwaniem i mierzeniem związków zachodzących między zjawiskami ekonomicznymi oraz wykrywaniem za pomocą rozmaitych metod badawczych, prawidłowości dotyczących zachowania się podmiotów gospodarczych i ich reakcji na bodźce płynące z otoczenia. W ujęciu teoretycznym, jest więc analiza finansowa narzędziem obiektywnego poznania zaistniałych oraz przyszłych zjawisk, stanów, procesów, ich przyczyn i skutków.

[1] M.Sierpińska, T.Jachna, Ocena przedsiębiorstwa według standardów światowych, Warszawa 1993, s.9.

[2] J.Duraj, Analiza ekonomiczna przedsiębiorstwa, Warszawa 1994, s.9.

Rodzaje ryzyka

5/5 - (4 głosów)

Ryzyko techniczne dotyczy głównie zagrożeń wystąpienia awarii urządzeń i/lub sprzętu zmechanizowanego. Wielkość tego rodzaju ryzyka zależy od stopnia nowoczesności urządzeń, ich niezawodności, doskonałości konstrukcji, jakości materiałów, z których zostały wykonane oraz umiejętnej eksploatacji, w skład której wchodzi również odpowiednia polityka remontowa.

Ryzyko działalności badawczo-rozwojowej wynika przede wszystkim z tego, iż jest to działalność o charakterze unikatowym. Występuje tu ryzyko poznawcze, charakteryzujące głównie badania naukowe oraz ryzyko ekonomiczne, będące następstwem próby zastosowania praktycznego wyników badań naukowych. Skutki ryzyka działalności badawczo-rozwojowej można określić wykorzystując takie pojęcia ekonomiczne jak strata czy zysk.

Na ryzyko zagrożenia środowiska naturalnego składa się ryzyko wyczerpania się zasobów naturalnych oraz ryzyko zanieczyszczenia środowiska naturalnego.

Ryzyko ekonomicznego starzenia się produktów dotyczy głównie gałęzi przemysłu, w których postęp techniczny wykazuje dużą dynamikę zmian (np. przemysł komputerowy, samochodowy, elektrotechniczny) i po pewnym czasie występuje ryzyko niemożności sprzedania części produkcji zalegającej magazyny lub uzyskania „godziwej” ceny. W dobie występowania silnej konkurencji wytwarzanie wyrobów przestarzałych lub niskiej jakości nie daje firmie żadnych szans na utrzymanie się na rynku.

Ryzyko rynkowe polega na zmianach krzywych popytu i podaży sprzedawanych dóbr i usług, spowodowanych bezpośrednim oddziaływaniem konkurencji.

Ryzyko działalności handlowej[1] jest związane przede wszystkim z funkcjonowaniem rynku, a ponadto z tworzeniem i wdrażaniem innowacji technicznych, organizacyjnych i finansowych oraz ryzykiem związanym z przemieszczaniem towarów (ubytków, uszkodzeń, zaginięć).

Ryzyko bankowe jest ponoszone przez banki. Najczęściej jest to ryzyko finansowe.

Ryzyko giełdowe wynikające z zagrożenia niepowodzeniem (stratą) przy jednoczesnym nagromadzeniu szans na sukces (zysk). Ryzyko giełdowe jest ograniczane wszechstronną analizą przeprowadzaną na podstawie wiarygodnych źródeł informacji.

[1] J.M. Tulczyjew, Jak ograniczyć ryzyko transakcji handlowych?

Ochrona przed ryzykiem

5/5 - (4 głosów)

Współcześnie ochrona przed ryzykiem ustępuje podejściu zakładającemu świadome przyjmowanie ryzyka, wszakże podlegającego ocenie i wycenie. Jednakże są rodzaje ryzyka, takie jak np. ryzyko operacyjne, które w dobrze zarządzanej firmie jest maksymalnie ograniczane. Przyjmowane ryzyko, główne źródło zysku, ponoszone jest w obszarze właściwym dla przedmiotu działalności przedsiębiorcy (np. kredytowe w przypadku banku, biznesowe dla producenta). Nie zwalnia to jednak z obowiązku profesjonalnego zarządzania wszystkimi rodzajami ryzyka[1].

Z ryzykiem w zarządzaniu strategicznym wiążą się nierozerwalnie: ograniczona przewidywalność i potencjalne straty[2]. Szczególnie istotne w zarządzaniu strategicznym jest ryzyko związane z użytkowaniem coraz bardziej złożonych i zewnętrznie powiązanych systemów informatycznych. Wynikać ono może np. z niedostosowania oprogramowania do prowadzonej działalności, usterek lub niekontrolowanych cech oprogramowania, błędów lub świadomych działań ludzi, niedostatecznych procedur dostępu, awarii.

Ochrona przed ryzykiem jest jednym z kluczowych aspektów zarządzania strategicznego. Ryzyko występuje w każdej organizacji i może pochodzić z różnych źródeł, takich jak zmiany rynkowe, nieprzewidziane zdarzenia, problemy finansowe lub błędy w zarządzaniu. Dlatego ważne jest, aby menedżerowie podejmowali odpowiednie kroki w celu zminimalizowania ryzyka i zabezpieczenia organizacji przed niepożądanymi konsekwencjami.

Oto kilka sposobów, jakie menedżerowie mogą zastosować w celu ochrony organizacji przed ryzykiem w ramach zarządzania strategicznego:

  1. Analiza ryzyka: Menedżerowie powinni dokonać dokładnej analizy ryzyka i zidentyfikować potencjalne zagrożenia, takie jak problemy finansowe, zmiany rynkowe lub konkurencja. Następnie mogą opracować plan działania w celu zminimalizowania tych ryzyk lub przeciwdziałania im.
  2. Dywersyfikacja: Menedżerowie mogą zminimalizować ryzyko poprzez dywersyfikację działań organizacji, np. poprzez poszerzenie oferty produktów lub usług, czy też rozszerzenie działalności na nowe rynki. W ten sposób organizacja ma większą szansę na przetrwanie w przypadku zmian na rynku.
  3. Zarządzanie zasobami ludzkimi: Menedżerowie powinni zadbać o odpowiednie zarządzanie zasobami ludzkimi, takie jak szkolenie pracowników, motywowanie ich oraz zapewnienie im odpowiednich warunków pracy. Pracownicy, którzy czują się docenieni i mają dobre warunki pracy, są bardziej zaangażowani i skłonni do pracy na rzecz organizacji, co pomaga zminimalizować ryzyko wewnętrzne.
  4. Budżetowanie i planowanie finansowe: Menedżerowie powinni również zadbać o odpowiednie budżetowanie i planowanie finansowe organizacji, aby uniknąć problemów finansowych. W przypadku zmian na rynku lub nieprzewidzianych wydatków, organizacja powinna mieć odpowiednie środki finansowe, aby poradzić sobie z tymi wyzwaniami.
  5. Zarządzanie informacjami: Menedżerowie powinni dbać o właściwe zarządzanie informacjami w organizacji, aby uniknąć wycieku informacji lub ataków hakerskich. To może obejmować stosowanie odpowiednich narzędzi do ochrony informacji oraz edukowanie pracowników w zakresie cyberbezpieczeństwa.

Ochrona przed ryzykiem jest ważnym elementem zarządzania strategicznego i powinna być uwzględniona we wszystkich aspektach działalności organizacji. Dbanie o odpowiednie zarządzanie ryzykiem powinno być procesem ciągłym, który jest monitorowany i aktualizowany na bieżąco. Zarządzanie ryzykiem powinno być zintegrowane z procesem podejmowania decyzji w organizacji, aby umożliwić menedżerom podejmowanie świadomych decyzji, uwzględniających ryzyko i jego potencjalne skutki.

Istotnym elementem ochrony przed ryzykiem jest także przygotowanie planu awaryjnego, który pozwoli na szybką i skuteczną reakcję w przypadku wystąpienia niepożądanych zdarzeń. Plan awaryjny powinien zawierać szczegółowe procedury, które będą realizowane w razie wystąpienia różnych scenariuszy ryzyka, a także precyzyjne wskazówki dotyczące działań, jakie powinny być podjęte w przypadku wystąpienia danego zagrożenia.

Ostatecznie, ochrona przed ryzykiem powinna być integralną częścią strategii organizacji i powinna być podejmowana przez całą jej strukturę. Wszyscy pracownicy powinni mieć świadomość zagrożeń i podejmowanych działań, a także wiedzieć, jakie czynności mogą podjąć, aby przeciwdziałać ryzyku lub zgłosić jego wystąpienie. Ochrona przed ryzykiem powinna być procesem ciągłym, który jest monitorowany i aktualizowany na bieżąco, tak aby organizacja była gotowa na zmieniające się warunki rynkowe i społeczne, a także na wszelkie nieoczekiwane wyzwania.

[1] J. Stoner, R. Freeman, D. Gilbert, Kierowanie, Op. Cit., s. 246-247

[2] J. Kekin, Zarządzanie …, Op. Cit., s. 57